(സൌമ്യ എന്നാ പെണ്‍കുട്ടിക്ക് ട്രെയിനില്‍ വച്ചുണ്ടായ അനുഭവം നാമാരും മറന്നിട്ടുണ്ടാവില്ല...ആ ഇടയ്ക്കു ഒരുപാട് വേദനയോടെ എഴുതിയ കവിതയാണ് ഇത്..)
അവളെനിക്കാരുമല്ലായിരിക്കാം,
താപം-കൊടുങ്കാറ്റ്-പേമാരി പെയ്യട്ടെ.
ഭൂമിക്ക് ചരമഗീതങ്ങള്‍ പാടട്ടെ.
നശിക്കട്ടെ ലോകം നശിക്കട്ടെ ജന്മങ്ങള്‍,
മിന്നല്‍പ്പിണര്‍പ്പുകള്‍...തീമഴകള്‍ പെയ്യട്ടെ.
കരയരുത് മര്‍ത്ത്യാ, വിതുംബരുത് നിങ്ങള്‍,
കരയുവാന്‍ നിങ്ങളിന്നര്‍ഹരല്ല .
ഈ പെങ്ങളൊരുഭ്രാന്തന്റെ -
കാമം ഗ്രസിച്ചോരിരുകാലിതന്‍ കൈകളില്‍,
പ്രാണന്‍ വെടിഞ്ഞതറിയുന്നു നാമെങ്കിലും,
അറിവീല എന്നു നടിപ്പതിന്നെന്തിനു...?
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ ദു:സ്വപ്നങ്ങള് തീര്‍ത്തവള്‍
യാമങ്ങളൊക്കെയും വിനിദ്രമായ് തീര്‍ത്തവള്‍.
അതവള്‍ തന്നെ,
ട്രെയിനില്‍ നിന്നു തള്ളിയിട്ടതിക്രൂരമായ്,
നിഷ്ടൂരമായ്......
ഒരുകയ്യനിരുകാലി-
തല്ലിക്കെടുത്തിയ സോദരി...
അവളെനിക്കാരുമല്ലായിരിക്കാം,
അവളെന്റെ ചോരയല്ലായിരിക്കാം..
ഈ കപട ലോകത്തിനാഴങ്ങളില്‍-സോദരീ-
നീ കണ്ടതില്ലയോ പൊയ്മുഖങ്ങള്‍..
ദൃശ്യ-മാധ്യമത്തില്‍ ഞാന്‍ കണ്ട നിന്‍ മിഴികളില്‍
വിഷാദാശ്രു വീണലിഞ്ഞാര്‍ദ്രമായി.
ആസ്പ്പത്രി വരാന്തയില്‍
നീര്‍കൊണ്ട ഹൃധയവുമായ്
പെറ്റുപോറ്റിയ മാതൃത്വം വിലപിക്കെ,
ഈ പുകള്‍ പെറ്റ ഭൂവില്‍, മനുഷ്യന്‍
ഇത്ര മൃഗതുല്യനാകയോ..!
എങ്കിലും സോദരീ ...അറിയീല-
എനിക്കറിവീല നിന്‍ സ്വപ്നങ്ങള്..
നിന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ നീ നെയ്ത സൌധങ്ങള്‍...
അതുനിന്റെ സ്വപ്‌നമല്ലായിരുന്നോ..!
മറക്കില്ലൊരിക്കലും സോദരീ -പോക നീ
ഇവിടെ ബലിക്കല്ലുകള്‍-ഒരിക്കലും
നിണമണിയാതിരിക്കട്ടെ.
നീ എനിക്കാരുമല്ലായിരിക്കാം,
നീ എന്റെ ചോരയല്ലായിരിക്കാം.
അവളെനിക്കാരുമല്ലായിരിക്കാം,
അവളെന്റെ ചോരയല്ലായിരിക്കാം..
മാലാഖമാരെ വരുന്നെന്റെ സോദരീ,താപം-കൊടുങ്കാറ്റ്-പേമാരി പെയ്യട്ടെ.
ഭൂമിക്ക് ചരമഗീതങ്ങള്‍ പാടട്ടെ.
നശിക്കട്ടെ ലോകം നശിക്കട്ടെ ജന്മങ്ങള്‍,
മിന്നല്‍പ്പിണര്‍പ്പുകള്‍...തീമഴകള്‍ പെയ്യട്ടെ.
കരയരുത് മര്‍ത്ത്യാ, വിതുംബരുത് നിങ്ങള്‍,
കരയുവാന്‍ നിങ്ങളിന്നര്‍ഹരല്ല .
ഈ പെങ്ങളൊരുഭ്രാന്തന്റെ -
കാമം ഗ്രസിച്ചോരിരുകാലിതന്‍ കൈകളില്‍,
പ്രാണന്‍ വെടിഞ്ഞതറിയുന്നു നാമെങ്കിലും,
അറിവീല എന്നു നടിപ്പതിന്നെന്തിനു...?
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ ദു:സ്വപ്നങ്ങള് തീര്‍ത്തവള്‍
യാമങ്ങളൊക്കെയും വിനിദ്രമായ് തീര്‍ത്തവള്‍.
അതവള്‍ തന്നെ,
ട്രെയിനില്‍ നിന്നു തള്ളിയിട്ടതിക്രൂരമായ്,
നിഷ്ടൂരമായ്......
ഒരുകയ്യനിരുകാലി-
തല്ലിക്കെടുത്തിയ സോദരി...
അവളെനിക്കാരുമല്ലായിരിക്കാം,
അവളെന്റെ ചോരയല്ലായിരിക്കാം..
ഈ കപട ലോകത്തിനാഴങ്ങളില്‍-സോദരീ-
നീ കണ്ടതില്ലയോ പൊയ്മുഖങ്ങള്‍..
ദൃശ്യ-മാധ്യമത്തില്‍ ഞാന്‍ കണ്ട നിന്‍ മിഴികളില്‍
വിഷാദാശ്രു വീണലിഞ്ഞാര്‍ദ്രമായി.
ആസ്പ്പത്രി വരാന്തയില്‍
നീര്‍കൊണ്ട ഹൃധയവുമായ്
പെറ്റുപോറ്റിയ മാതൃത്വം വിലപിക്കെ,
ഈ പുകള്‍ പെറ്റ ഭൂവില്‍, മനുഷ്യന്‍
ഇത്ര മൃഗതുല്യനാകയോ..!
എങ്കിലും സോദരീ ...അറിയീല-
എനിക്കറിവീല നിന്‍ സ്വപ്നങ്ങള്..
നിന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ നീ നെയ്ത സൌധങ്ങള്‍...
അതുനിന്റെ സ്വപ്‌നമല്ലായിരുന്നോ..!
മറക്കില്ലൊരിക്കലും സോദരീ -പോക നീ
ഇവിടെ ബലിക്കല്ലുകള്‍-ഒരിക്കലും
നിണമണിയാതിരിക്കട്ടെ.
നീ എനിക്കാരുമല്ലായിരിക്കാം,
നീ എന്റെ ചോരയല്ലായിരിക്കാം.
നല്ല വരികള്‍ ശ്രീ....
ReplyDeleteപ്രിയ അനുജാ, തിരിച്ചറിവ് നഷ്ട്ടപ്പെട്ട ലോകത്ത് നമുക്ക് കണ്ണ് പൊത്താം ; എങ്കിലും അതിശക്തമായി പ്രതികരിക്കാം. ആശംസകൾ............
ReplyDeleteശരിക്കും നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്ന വരികള്‍ ....
ReplyDeleteവളരെ നന്ദി വിമല്‍ ചേട്ടാ,സാദിക്ക് ഇക്കാ,ലിപി ചേച്ചീ ..
ReplyDeletenice daaaa..nice feeling
ReplyDeleteഹ്രിദയസ്പര്‍ശിയായ വരികള്‍.........
ReplyDeleteവളരെ നന്ദി Vishnu.
Delete